Ik zal eerlijk tegen jullie zijn. In 2009 toen ik zwanger was van mijn 1e dochter had ik hier echt niet zo veel mee. Ik maakte juist onderscheid tussen een meisje en een jongen.
De 18 weken echo vond ik erg spannend om te kijken of de baby helemaal gezond was en alles erop en eraan zou zitten maar was ook heel benieuwd wat het geslacht zou zijn.
Lekker makkelijk dacht ik. De naam kon ik gaan kiezen, ik kon de stad in voor kleertjes (zo schattig al die roze babypakjes). Want nee ik kocht geen groen of grijs. Ik wilde echt voor een meisje roze en voor een jongen blauw. Achteraf vind ik dat erg ouderwets van mijzelf, maar toen dacht ik er echt zo over. Dus je snapt ook wel toen ik hoorde dat ik een meisje zou krijgen alles roze was. De babykamer was wit met heel veel roze. De kleertjes waren roze en we hoefde alleen nog maar over een meisjesnaam na te denken. Lekker praktisch toch.
Bij mijn 2e dochter was het weer veel roze, babykamer was erg meisjesachtig en het geboortekaartje was ook snel gekozen (ook roze).
Deze tijd is het anders. Maar hoe komt dat dan? Het geslacht is niet meer zo belangrijk heb ik het idee. De kleuren die nu veel gebruikt worden zijn veelal bruintinten en zand. En dat kan echt voor beide. Er wordt geen onderscheid meer gemaakt tussen jongens en meisjesnamen. Ik ben echt al zo veel leuke namen tegengekomen die voor zowel een jongen als een meisje kunnen.
Ben ik met de tijd meegegaan? Is mijn smaak veranderd? Ik weet het niet. Wij hebben sindskort een teckeltje in huis, een vrouwtje en ze heet Toon!
Comments